- Маичка. Широка палета на можности:
- Стара маичка од некоја компромитирачка фотографија од средношколските денови.
- Стара маичка со продолжен век на траење, особено издржлива доколку е позајмена од вашиот постар брат.
- Нова, спортска маичка. Не ве поти толку. А легендата вели дека колку е поскапа, толку поретко играте фудбал.
- Дрес од тимот за кој навивате. Бидејќи верни навивачи, не ја вадите од ранец, дури и кога на тимот не му оди нешто последниве… десетина години. (Сите сличности со навивачите на Манчестер Јунајтед се случајни... до негде.)
- Маичка за пресоблекување. Единствен критериум: да е сува.
- Шорцеви. Или, како што ги викаат некои, „гаќици“. Многу опции и тука:
- Со логото од вашиот омилен клуб.
- „Позајмени“ од последниот клуб за кого сте играле.
- Широки и долги – доколку негувате полежерен моден стил, што би се рекло, freestyle.
- Кнап шорцеви. Што поради непланираното зголемување на телесната маса со повеќе-од-што-треба килограми, што поради смалување како резултат на погрешна програма на машината за перење.
- Ретро шорцеви. Не сосем кратки за да бидат hot pants, ама доволно кратки за да потсетуваат на убавите денови на југословенскиот фудбал. Може и тренерки за зиморливите – тогаш убаво би било да се стеснуваат околу глуждовите доколку не сакате да применувате „тренерки во чорапи“ моден изглед.
- Спортска чорапа. По можност бела и да пишува на неа „СПОРТ“. Се прифакја и доколку пишува „TENNIS“. Може и црна, или сива, но тоа открива недостиг на овде-ми-се-за-фудбал-чорапите резервиран простор во вашата фиока. Брендирани од врвни спортски фирми или во форма на штуцни, укажуваат на поранешно фудбалско искуство. Може и „Pumba“, „Mike“ или „Adibas“ – сѐ додека се свиткани кај критичната буква. Сме виделе и фудбал со оние кратки, под-глужд чорапи, но не би препорачале.
- Стегач за проблематичниот зглоб. Најчесто колено или скочен зглоб. Дава чувство на загревање и стегнатост. Завој за бандажирање на скочните зглобови и масти за загревање се во пакетчето на оние несреќно истрауматизираните од многу повреди во минатото.
- Вода. Ќе ви се пие, ќе си викате зошто не си земав од дома. Иако секогаш има опција да се пие од дворот на другарчето што живее најблиску или да се лизнат неколку голтки од некој што донел 1,5 литарско шише за себе.
- Патики. Стари – доколку ви овозможиле да дадете многу голови во минатото или имате некоја убава причина да ги нарекувате „среќни“. Може и нови, но морате во тој случај да сметате на инкубациски период – додека да „легнат“ на вашето лесно деформирано стапало. Зависно од возраста, може и да играте со новите патики за на школо… ама, секако дека ова е План Б, за оние ретки случаи кога сте ја заборавиле опремата за физичко, а повикот за фудбалска игра е неодолив. И боса нога е опција во летните месеци, доколку не ви пречи болка од некое остро камче, трнче, удрен палец од бетон. Копачки се неопходност доколку се занимавате попрофесионално.
- Топка. Фрлена од рацете на наставникот по физичко. Купена од мајката на едно од другарчињата. Позајмена од вујкото поранешен фудбалер. Купена од заштеда од локалната продавничка. Во итни случаи, и необични предмети можат да послужат: на пример, шишарка на патот или новогодишен балон.
- Другарчиња. Од улица, од клуб, од средно, од факултет или од работа. Па и полупознаници, непријатели, непознати ентузијасти, замислени противници…
- Организатор. Доколку ја немате сѐ уште магијата на спонтаниот детски собир, ви треба некој со дебели (барем неколку слоеви миелин) живци за да ги издржи сите откажувања на 2 саати пред термин, „Ќе ти кажам до утре“, „Зошто си го викнал овој?“, „Нема форсирање, ако не иде нема да играме”, итн. итн. Кој не организирал досега, препорачуваме да проба. Ретко искуство. Англичаните би рекле: Humbilng.
Убав фудбал викендов. Ако ви треба човек, барајте нè!
Add a Comment