Категорија: Издишана топка

Лига Шампиони вечер. Денешните активности се различни од обичен викенд, а светот не само што поинаку ротира, туку сигурно и успорува пред да почне натпреварот…

Познати навики и глетки. Чување на гласните жици за да се навива фамилијарно по дома или во некој бар со друштво… Навремено купување пијалаци и грицки, ама и автомобили со четири вклучени трепкачи пред 24-часовните продавници – на оние кои во 20:35h открија дека немаат пиво во фрижидер!… И попладневна дремка, секако, за да се собере потребната количина на свежина; па, сепак, стратезите секогаш зависат од нашите стручни коментари пред телевизорот, а играчите го уважуваат секој наш совет за тајмингот на шут, додавање или враќање во одбрана!…

Макар индиректно, ќе се измести светот и за оние малкумина имуни на фудбалската магија: вообичаените придружници ќе го откажат заедничкото гледање на турските серии и ѕвездите на Гранд или, ако не нешто повеќе, барем малку ќе задоцнат на журката во некоја од дискотеките…

Ох, штета – одложено ќе читате за тактичко-техничките особености на тимовите во финалево! Забрзано ќе „скролнете“ низ моите записи, а можеби и ќе прочитате некој краток параграф под повпечатлива слика.

Се извинувам однапред до сите „Интеристи“, но наредниве денови прво ќе следува тоа што не успеав да стигнам да го напишам пред почетокот на финалето: независно од исходот – и независно од фантастичната сезона – одамна им должам на Родри, КДБ и Гундоган една статија која секако нема да успее да ја долови нивната посебност.

Но, доволно ве/се задржувам. Си ја пуштам химната на ЛШ и си ги замислувам прскалките на олимпискиот стадион „Ататурк“ во Истанбул, кренатиот трофеј, а и еуфоријата во некоја нијанса на сина: светлосина (Манчестер Сити) или темносина (Интер)…

А, во недела наутро… Ех, во недела наутро ќе може да си продолжи светов вообичаено да ротира: чистење по дома, алишта за перење, позајмување на штипки од комшиите, правење скара, подготовки за работната седмица… А и фудбал, секако! Би било убаво да се најде некој термин уште за во понеделник…

Можеби и се сеќавате на прирачникот за поминување на одморот меѓу фудбалските полусезони. Логично е сега да изработиме и некој сличен продолжеток – овојпат за поминување на одморот на крај на сезоната. Времето е потопло, туристичките агенции се разработија повторно, почна да се продава сладолед, на кеј е зголемена бројката на рекреативци, а и теретаните се наполнија со млади луѓе кои уште веруваат во брзи резултати…

Што да правам после напорна фудбалска сезона? Повелете некои идеи – од искуство:

1. „Одам на одмор во Грчка. Уплативме 10 дена во една вила. Јас и девојка ми, и уште двајца другари од клуб, со нивните девојки. Цела вила ќе е наша, има базенче надвор, блиску е туристичкото место, журчиња ау…“
2. „Земав плата од клуб (ми должат само уште три) и ќе одам негде егзотично – се мислам за Дубаи или Црна Гора. Ќе видите слика од квадрицепс на лежалка на Инста.“
3. Ветеран: „Со маливе може до Охрид да тркнеме, мада ладен е Охрид во јуни. Ама шура ми има стан таму, па гага…“
4. „Одам да се тетовирам, не можев за време на сезона. Фудбал со лав/волк и кинески букви. Многу јако. Го следам типот на Инстаграм.“
5. „Немам многу време. Го освоивме Купот и рано ни почнуваат припреми. Уште не ми го обновија договорот, а се збори и тренерот дека ќе го менуваат, па додека не средам тоа не мрдам од тука.“
6. „Брат, јас сум за спонтани работи, ако излезе нешто – ок. Ако не, ќе вежбам ноќен живот тука, со друштво не сум излегол не знам од кога…“
7. „Ќе се кладам на кучиња и коњи, ха ха! Па, нема првенства сега. Кога ќе правиме едно кафе?“
8. „Си уплатив кај еден масер во Н. Лисиче, многу е добар, сите го фалат. Имам многу превртени жили за местење.“
9. „Ќе се одржувам во форма – базен, точак, гимнастика, ќе играм некое терминче, имам и испити да ги доположам…“
10. „Не знам за натаму, ама сега во петок цел клуб одиме во кафана, ќе биде циркус!“
11. „Батали брат ова, дај да најдеме некоја работа, од фудбалов нема фајде…“

Штотуку заврши есенската полусезона во македонското фудбалско првенство. Почнувајќи од младинските категории па сè до сениорските, македонските фудбалери од сите рангови на натпреварување (прва, втора, трета и четврта лига) заминуваат на пауза, на различно заслужен одмор.

Прашањето што неизбежно се поставува пред секого сега е: „Што ли да правам кога немам тренинг секој ден?“ И во оваа „оф-сезона“, нашите фудбалери имаат бројни пристапи по ова прашање, секој од нив различно симпатичен и екстремен на сопствен начин:

1. „Купив амино и топачи на масти. Ќе најмам еден многу јак тренер, Србин, убрзан курс кај него: за десет дена ти прави sixpack. Има да го направам телово срча.“

2. „Одам да се издувам: на предновогодишни, новогодишни и постновогодишни журки. До Стара-Нова така и после – намалувам!“

3. „Ќе се опуштам, поправање до 5 кг е дозволено. Ќе го истопам после вишокот килограми на припреми.“

4. „Играм мал фудбал 2-3 пати неделно со другарите од маало. Може одамна не тренираат тие, ама ги имаат уште шорцевите што ги украле во младински категории.“

5. „Само избегнувам благо и леб. И газирано, да.“

6. „Се мислам да пробам кето исхрана или ‘интермитент фастинг’. Читав на интернет. Порано сум ја пробал и диетата Жан Митрев, ама сега нешто него го судат – па му ја бојкотирам.“

7. „Ја залечувам повредата што ја влечкам пет кола веќе. Што мајка барав да клизам по колена на суви терени!“

8. „Се одржувам во форма, еден другар ќе ми среди за проба во странство. Ако тоа не ми успее, во план ми е трансфер од ФК Плачковица во ФК Осогово. Правев веќе муабет со газдата.“

9. „Не ми треба никој. Правам 1000 стомачни дневно. Ќе ги објавам резултатите на Инстаграм, како локален Роналдо.“

10. „А, бе, или го имаш тоа или го немаш. Џабе ќе се спремам сега, тоа не се учи. Може ќе бидам воспален до трето коло, ама кога ќе влезам во форма, ни Тен Хаг не ме вади од екипа!“ (Ви текнува, Роналдо?)

11. „Само Водно. Четири пати неделно. Може и со жичара, важно да наполнам плуќа таму горе.“

12. „Не пипам топка. Копачките во торбица, оставени така од последното коло. Ма, и фудбал и сè веќе…“

13. „Фитнес тренерот од клубот ни испрати програма за одржување (ја најде на интернет од некој рагби-клуб во САД), ама кој ќе вежба…“

14. „Не застанувам. Вистински професионалец сум и наредната полусезона ќе ја дочекам како што доликува. Тоа ќе биде мојата најдобра полусезона досега.“

15. „’Утринско’ (12:30) кафе со другарите од клуб, после до кладилница и… не знам… Стварно бе, шо ќе правам?“

„А, бе, знаеш, фудбалот се игра за голови…“. Точно, се познава – по прославите на головите. „Најјако“ е кога тие повеќе се памтат отколку фудбалските мајстории. Еве една скромна листа со потенцијал да се проширува. Ќе се препознаете во некоја прослава?

1. Финта-поздрав со цимерот – со кого играме плејстејшн по 4-5 саати измеѓу тренинзи. Прво ја видовме како ја прават Леброн и Вестбрук, па си направивме наша верзија.
2. Тишина. Прст пред носот и устата: ШШШШ. Престанете да зборувате, потивко. Омилена на фудбалери кои сакаат кино, а не се до толку богати за да си направат кино дома, во ќуќата од 650m².

3. Кики Роналдо. Скок во воздух, па мала ротација која би добила поени и во некој натпревар за уметничко лизгање. Па, спуштање на рацете покрај тело, „Сииии!“, и неизбежното грчење на извајана стомачна мускулатура.

4. Нема време. Земам топка од гол и брзо ја носам на центар. Ќе памтам и прославам на наредниот гол – ако изедначиме.

5. Трчам како луд. Играм многу години, ама и јас се изненадив како ми легна шутот.

6. Мачји кашаљ. Не се изненадив воопшто, напаѓач сум и тоа ми е работа. Нека скокаат другиве околу мене. Останувам уште саат време после тимски тренинг. Незадоволен сум, 2/5 за мене е слаба реализација.

7. Танц со ѕвездите. Се договараме детално пред утакмица и вежбаме посветено кореографија за прослава – и повеќе отколку што се посветивме на другиот тренинг неделава. Прославата останува во кабина. Губиме 0-4, прво полувреме.

8. Боксирам знаменце. Локалниот боксерски клуб ми го затворија па морам да ја одржувам техниката; плус, како млад учествував во неколку тепачки во кои не успевав да ја наметнам мојата боксерска техника.

9. Провокација кон публиката на противничкиот тим. Ова доколку сте жедни и сакате да ви фрлат некое шише. Ние препорачуваме прво да си побарате вода од вашата клупа.

10. Воздух! Се зезнав, не можам да дишам. Дадов гол и не знам зошто, ама одма легнувам на тревата; и пред да можам да изреагирам – сите скокнале врз мене. А, бе, тргнете се! – не можам да дишам.

11. Лулам бебе. Од нигде-никаде, и јас одлучив да прославам така: ми се роди син, ама жена ми го успива и се буди со него во три сабајле. Потоа ја ставам топката под маица. Прославата е невозможна за аматери со стомачни масти: тие веќе имаат „топка“, и нема место за уште една.

12. Реванш на противникот – истиот оној што ти направи џигерица на претходниот корнер. Го бараш веднаш, му викаш дека џигерот има неверојатна и уникатна способност за регенерација, и играта продолжува.

13. Гушкање на тренерот. Кога знаете дека тренерот навистина верува во вас и ви дал поддршка во многу тешки моменти.

14. Соблекувам маичка. Особено популарна прослава после нова тетоважа. Тие што се без девојка и не можат да одат на одмор летово, ја користат и како изговор да покажат колку се во форма.

15. Цела клупа трча. Масерот се лизнува и истегнува задна ложа, ама вредеше повредата.

16. Салто во воздух. Го правеше Обафеми Мартинс на времето; во наша средина е ретко, зашто гимнастиката не ни е до толку развиена.

17. Давам гол, се вртам и пцујам – зашто само тогаш ми е дозволено без да ме исфрлат од тимот. Непрепорачливо.

18. Бразилска самба. Особено препорачливо после некоја фудбалска магија. Кај нас, по некоја логика, би требало соодветна верзија да е „Пајдушко“ – еднаш започната но брзо прекината на еден терен во Ѓорче.

19. Клизач на коленици. Пожелно е теренот да е мокар и да не е вештачки, инаку повреда во најава.

20. Давам гол и барам замена. Нема што повеќе да докажувам на теренот. Има еден цар и тоа сум јас.

21. Вамос! Нè асоцира на Рафа и замавнување со тупаница во воздухот. Ние си викаме „Ајде!“ – се гледа колку многу ни значи играта.

22. Мала забава. Далеку ми е да е да трчам до сите, а секако го ценам и додавањето пред асистенцијата, па ќе си прославам само со соиграчот до мене.

23. Пукај бе братучед. Пушка, пиштол, снајпер, митралез, снајпер, лак и стрела – демек стрелец, не само во хороскоп.

24. Џокер. Последен пристигнувам на прославата, но сите знаат дека од мене се очекува некоја глупост.

25. Бакнување на клубскиот амблем. По можност да нема свежи отпечатоци на вашите усни од амблемот на претходниот клуб.

26. Знам дека е твој голов! Покажување со прст кон човекот кој ја направил претходно магијата на теренот. Голот беше само логичен и едноставен завршеток.

27. Качување на „ушка“. Само неколку чекори се возможни доколку е голема разликата во телесната маса.

28. Мало шоу на клупата за резервни играчи. Вообичаено е вклучен голманот: не нè прашувајте зошто.

29. Соблекување на дресот. Маичка со порака под него. Симпатично кога е некаква поддршка. Трагикомично кога е нешто како „Мамо, уклучи го бојлерот“.

Валкани игри во шеснаесетник за време на изведување слободен удар или корнер

Не се така озлогласени како ватерполо дуелите под вода, ама ги има и во фудбал:

• штипење за кожна дипла на бицепс или трицепс – кратко, но ефикасно;
• „ќе ти влезам во џигер“ – вербална закана за вашиот црн дроб, на која не се имуни ниту тие со прележан хепатит;
• пцовка која вклучува „сѐ по список“, но никој уште не ги видел тие списоци, а во јавноста кружат дојави дека никој не ги ни направил досега;
• „случаен“ лакт при завртување, проследен со шмекерско глумење невиност; како она лажно замавнување за „да пукне“ што трансформира во премин на прстите низ коса во истиот опсег на движењето;
• газење на ножните прсти на противникот – потег кој учествува во заштеда на противничкиот играч (при планираното лакирање на ноктите со виолетов лак);
• „ќе видиш после утакмица“ и „ќе ни дојдете вие кај нас на домашен терен“ – повеќе како најава за нештата што секако ќе се случат (и ќе гледа и ќе ги сменат улогите на домашна и гостинска екипа) отколку вистинска закана;
• дишење и дување во врат со што се наежува противничкиот играч и ја вовлекува главата како желка – па помалку гледа што се случува наоколу;
• „Судац види го“, но судијата не гледа – го пропушти последниот термин на очно и се труди да не го зема при срце весело изговоренето „слепец еден“.

Не ги одобруваме овие игри, но како што рече еднаш еден другар од средно, кога му беше посочено дека Дрогба е валкан играч:

Па, не може да се игра во одело!